Dancing in the Light by Niam Mawornkanong

Petch
29 พ.ค.
ยาว 1 นาที

จะเกิดอะไรขึ้น…ถ้าคุณมองโลกไม่เหมือนใคร? สำหรับ เนียม มะวรคนอง คำถามนี้คือชีวิตจริงของเขา ศิลปินที่เกิดมาพร้อมภาวะตาบอดสี แต่กลับมองเห็น แสง ได้ชัดเจนกว่าคนทั่วไปหลายเท่า และนั่นแหละคือพรสวรรค์ที่ผลักดันให้เกิดนิทรรศการ “Dancing in the Light” นิทรรศการเดี่ยวครั้งที่ 10 ของเขา ที่เปลี่ยนแสงและเงาให้กลายเป็นเวทีสำหรับ “หมีขาว” ตัวนุ่มนิ่มได้ออกมาเต้นรำในใจเรา

หมีขาวของเนียมไม่ได้วาดขึ้นเพราะเขาเคยเจอตัวจริง แต่เพราะเขาคิดถึงมัน เหมือนคนที่อินกับโปสเตอร์ไอดอลในห้องนอนมากกว่าคนจริงเสียอีก แต่แทนที่เนียมจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว เขาเปลี่ยนมันให้กลายเป็นซีรีส์งานศิลปะ ที่ทั้งอบอุ่น ละเมียดละไม และมีแสงที่แปลกตาแต่จับใจ ทุกภาพดูเหมือนลอยอยู่ในละอองฝัน ความนิ่งของหมี กลับสะท้อนการเคลื่อนไหวของความรู้สึกได้อย่างเหลือเชื่อ และต้องบอกเลยว่า… ต้องมาดูด้วยตาเนื้อ เท่านั้น ถึงจะเข้าใจว่าทำไมหมีถึงดูมีวิญญาณอยู่ท่ามกลางแสงไฟ

และสิ่งที่ทำให้หมีขาวของเนียมมีมนต์ขลังได้ขนาดนี้ เพราะว่าในงานชุดนี้ เนียมใช้โทนสีที่ชวนฝัน แต่ไม่เบาบาง ใช้แสงที่อ่อนโยนแต่คมชัด เนียมไม่เพียงวาดหมี แต่สร้าง “พื้นที่ว่าง” ให้หมีลอยอยู่ในสภาวะก้ำกึ่งระหว่างความจริงกับจินตนาการ สี RGB ที่เราอาจคุ้นเคยจากหน้าจอดิจิทัล กลับกลายเป็นแม่สีที่ซ้อนกันอย่างซื่อ ๆ ราวกับเต้นรำอยู่ในละอองหมอก ความนุ่มนวลของขน ความว่างของพื้นหลัง ความเงียบของการมอง… ทุกอย่างเชื้อเชิญให้เราชะลอความคิดและตั้งคำถามใหม่กับสิ่งที่เราเคยเชื่อ

นอกจากงานชุดหลัก “Dancing in the Light” ยังมีซีรีส์ “ฝุ่นสีขาว” ที่เหมือนเป็นบทสนทนาอีกบทกับความว่างเปล่า เป็นชุดงานที่พูดถึงข้อมูล ความจริง ความสมบูรณ์แบบบนหน้าจอที่เรายอมรับโดยไม่ได้ตั้งคำถาม และในทางกลับกัน ก็สะท้อนถึงความโหยหาโลกในความทรงจำ ที่แม้จะพร่าเลือนแต่กลับจับใจมากกว่า งานทั้งสองชุดนี้พาเราดำดิ่งสู่พื้นที่แห่งความรู้สึกที่บางเบาแต่หนักแน่น เป็นความขัดแย้งที่งดงามที่สุดของมนุษย์

นิทรรศการ “Dancing in the Light” โดย Niam Maworn จัดแสดง ณ Joyman Gallery ตั้งแต่วันนี้ถึง 22 มิถุนายน 2568 ใครกำลังต้องการพื้นที่สงบ ๆ เพื่อทบทวนใจ แนะนำให้แวะไป แล้วคุณจะรู้ว่า “พื้นที่ว่าง” ที่ดูไม่มีอะไร อาจกลายเป็นพื้นที่ที่มีความหมายที่สุดก็ได้