พูดชื่อ “อุดม แต้พานิช” แล้วใครหลายคนก็คงนึกถึงเสียงหัวเราะบนเวทีเดี่ยวไมโครโฟน เสียงแซวแรง ๆ แต่จริงใจ เสียงปรัชญาแบบบ้าน ๆ ที่ชวนให้เราทั้งขำทั้งคิด แต่ถ้าคุณได้รู้จักเขามากขึ้นอีกนิด คุณจะพบว่า เบื้องหลังเสียงหัวเราะนับพันชั่วโมงนั้น อุดมคือ “ศิลปิน” คนหนึ่ง ที่ทำงานศิลปะอย่างสม่ำเสมอ ราวกับเป็นปอดอีกข้างที่เขาใช้หายใจโดยไม่ต้องให้ใครปรบมือ

ถ้าคุณรู้จัก อุดม แต้พานิช แค่ในฐานะ เดี่ยวไมโครโฟน คุณอาจกำลังรู้จักเขาเพียง “ครึ่งเดียว” เพราะนอกจากจะเป็นนักเล่าเรื่องบนเวทีที่พาเสียงหัวเราะไปทั่วประเทศ เขาคือ ศิลปินตัวจริงเสียงจริง คนหนึ่งที่ไม่เคยหยุดสร้างงานศิลปะมาตลอดหลายสิบปี ตั้งแต่ก่อนจะเป็นอุดมที่เราเห็นบนเวทีด้วยซ้ำ! งานศิลปะคือ “ภาษาแม่” ของเขา คือพื้นที่ที่เขาได้พูดกับตัวเองในวันที่ไม่มีไมค์ ไม่มีไฟส่องหน้า ไม่มีเสียงหัวเราะ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ “Lost in DOMLAND” นิทรรศการศิลปะที่อุดมตั้งใจทำขึ้น “จริงจัง…

ชาวอาร์ตเตรียมตัว! "มาตราการภาษีสำหรับอาร์ตไทย" และ"เขตปลอดภาษีศิลปะ 0%" แล้วชาวอาร์ตอย่างเราๆ จะได้ประโยชน์อะไรกันบ้าง ไปดูกัน