บางครั้งศิลปะไม่ต้องการคำอธิบาย ไม่ต้องมีทฤษฎี ไม่ต้องตีความ มันเพียงแค่อยากมี “ที่” ไว้ให้เราได้เล่น เล่นอย่างจริงจังกับสิ่งที่รู้สึกอยู่ข้างในโดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกมองว่าแปลก ‘Lost in DOMLAND’ นิทรรศการใหม่ล่าสุดโดย อุดม แต้พานิช ไม่ได้แค่เชิญชวนให้เราดูผลงานศิลปะ แต่มอบพื้นที่ให้เราทบทวนว่า…เราเลิกเล่นไปตั้งแต่เมื่อไหร่?

ว่าไงสายอาร์ต! สัปดาห์นี้เราจะขอชวนทุกคนมาสำรวจโลกแห่งจินตนาการ ความทรงจำ และความเปราะบางของจิตใจ ผ่านนิทรรศการใหม่ที่เปิดให้ชมกันทั้งในกรุงเทพฯ และเชียงใหม่ บอกเลยว่าครบรส จะมีนิทรรศการอะไรบ้าง ตามไปรับชมกันได้เลย!!

พูดชื่อ “อุดม แต้พานิช” แล้วใครหลายคนก็คงนึกถึงเสียงหัวเราะบนเวทีเดี่ยวไมโครโฟน เสียงแซวแรง ๆ แต่จริงใจ เสียงปรัชญาแบบบ้าน ๆ ที่ชวนให้เราทั้งขำทั้งคิด แต่ถ้าคุณได้รู้จักเขามากขึ้นอีกนิด คุณจะพบว่า เบื้องหลังเสียงหัวเราะนับพันชั่วโมงนั้น อุดมคือ “ศิลปิน” คนหนึ่ง ที่ทำงานศิลปะอย่างสม่ำเสมอ ราวกับเป็นปอดอีกข้างที่เขาใช้หายใจโดยไม่ต้องให้ใครปรบมือ

ถ้าคุณรู้จัก อุดม แต้พานิช แค่ในฐานะ เดี่ยวไมโครโฟน คุณอาจกำลังรู้จักเขาเพียง “ครึ่งเดียว” เพราะนอกจากจะเป็นนักเล่าเรื่องบนเวทีที่พาเสียงหัวเราะไปทั่วประเทศ เขาคือ ศิลปินตัวจริงเสียงจริง คนหนึ่งที่ไม่เคยหยุดสร้างงานศิลปะมาตลอดหลายสิบปี ตั้งแต่ก่อนจะเป็นอุดมที่เราเห็นบนเวทีด้วยซ้ำ! งานศิลปะคือ “ภาษาแม่” ของเขา คือพื้นที่ที่เขาได้พูดกับตัวเองในวันที่ไม่มีไมค์ ไม่มีไฟส่องหน้า ไม่มีเสียงหัวเราะ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ “Lost in DOMLAND” นิทรรศการศิลปะที่อุดมตั้งใจทำขึ้น “จริงจัง…